زیر نور ماه، اودیسه‌ای که جسارت را اعتبار می‌بخشد!

اودیسه‌ای که جسارت را اعتبار می‌بخشد!

زیر نور ماه
۱ـ جسارت از آن واژه‌هایی است که در سینمای ما بی‌مایه شده، واژه‌ای که می‌توانست ـ و قرار بود ـ مایه‌ی اعتبار سینمای ایران گردد. گاه فقط جرقه‌هایی پیدا می‌شود که اعتباری به این واژه می‌بخشند. «زیر نور ماه» از این فیلم‌هاست.
۲ـ روحانیت، تاکنون جایی در هنر مانداشته. شاید دلیل این امر، به هاله‌ای از تقدس مربوط شود که همواره دور سر این قشر بوده است. جسارت «زیر نور ماه» در این است که برای نخستین‌بار به سراغ این قشر آمده و البته وقتی می‌توانیم واژه جسور را برای این فیلم به کار ببریم که از پرداخت کلیشه‌ای و تک بعدی فراتر رفته باشد و «زیر نور ماه» فراتر رفته است. فیلم، تصویری ملموس از روحانیت به دست می دهد. تصویر فیلم از این قشر، با تصویر حکومتی این قشر متفاوت است. فیلم، شخصیت‌هایی را تصویر می‌کند که قبل از «روحانی» بودن، «آدم» و انسان هستند. شمایل قدسی این قشر کنار رفته و با انسان‌هایی طرف می‌شویم که ملموسند، شوخند، واقعی‌اند و سیمای شفافی از افراد یک شغل به دست داده‌اند…