عنکبوتی که به جلو آمد

عنکبوتی که به جلو آمد
کارگردان: لی تاماهوری
تهیه‌کنندگان: دیوید براون و جو ویزان
فیلم‌نامه‌نویس: مارک موس
بازیگران: مورگان فریمن، مونیکا پوتر، مایکل وینکوت، پنه لوپه آن میلر، مایکل موریاتی، دیلن بکر، میکا بورم، کیم هاوتون، کریگ مارچ و چارلز اندرسون
فیلم‌بردار: ماتئو ا. لونتی
تصنیف: جری گلداسمیت
تدوین: نیل تراویس
اکران: ۶ آوریل ۲۰۰۱
درجه:
تریلر – درام
زمان: ۱۰۵ دقیقه
پارامونت
دکتر الکس کراس بازرس واشنگتن دی‌سی پرونده‌ی آدم‌ربایی دو کودک را از مدرسه‌ی خصوصی به‌عهده می‌گیرد، این دو کودک توسط فردی روانی ربوده شده‌اند که البته تنها یکی از این گروگان‌گیری‌ها مؤثر واقع شده است. به‌دنبال آدم‌ربایی فرد مظنون پرونده‌ی دیگری نیز در رابطه با پلیس و مدرسه افشا می‌شود.
نقدها:
شیکاگو تریبون: (۵/۲ ستاره) فیلمی پر از توطئه‌های مکرر و خونریزی
دزرت نیوز: (۵/۱ ستاره) فریمن مثل همیشه خوب است هرچند اگر کوشش او بیهوده باشد.
ای آن‌لاین (C-) : بوی بد که به جلو آمده است.
اینترتینمنت و ویکلی (B): مورگان فریمن درصدد نمایش توانایی خود و اعجاب بازیگری‌اش است.
جیمز: برار دینلی (۲ ستاره از ۴): گستاخ و احمقانه
لس‌آنجلس تامز: چگونه مورگان فریمن در هر بازی خود به‌صورت عالی ظاهر می‌شود؟
مستر شوبیز (۴۷ از ۱۰۰) سرپیچی عقلانی، پاسخگو و دوست‌داشتن
راجر ابرت (۲ ستاره): من کنجکاو هستم چگونه دکتر الکس با این همه نبوغ بعضی از نکات عقلانی را فراموش می‌نماید در حالی که آن‌ها از دور فریاد می‌زنند؟
سالون: ترسناک و احمقانه
تی‌وی گاید: (۲ ستاره از ۵) خیلی سخت است که خود را به‌خاطر ترس بسیار فیلم سرزنش نماییم.
فریمن برای بهتر بودن تلاش می‌نماید
چرا نباید مورگان فریمن روش خودش را در کار داشته باشد؟ این مرد یکی از سردترین و مستقل‌ترین بازیگران اطراف است، او نقش خود الکس، پزشک روان‌شناس و کارآگاه پلیس را به‌راحتی پوشیدن یک جلیقه ایفا می‌نماید. در تحسین بازی او فقط باید از دو فیلم بوسه دختران و هفت نام برد که تنها به مدد حضور او نجات یافته و موفق بوده‌اند.
پیشرفت عنکبوتی که به جلو آمد درست به مانند بوسه دختران است اما مشکلات خاص خودش را دارد. لی تاماهوری (پائیز مالهولند) کارگردان فیلم قطعات کار را با داشته‌هایش به‌خوبی تطبیق داده است اما تغییرات زیاد فیلم‌نامه نسبت به داستان اصلی (مثل حذف عشق از کاراکتر الکس) سبب بروز مشکلاتی شده است. توطئه بالاجبار باید توسط یک مرد دیوانه (مایکل وینکوت) در رابطه با آدم‌ربایی دختر سناتور صورت پذیرد. این آدم‌ربایی پولی دربرندارد بلکه تنها عنوان بزرگتر آدم‌ربا مرد را تحریک می‌نماید.
به‌هرحال این تحریک نشانه‌ی حقیقت نیست. در رابطه با مسئله‌ی دزدیدن در طول فیلم فکر کنید، وینکوت دو سال را صورت تغییر شکل داده به‌عنوان معلم می‌گذراند در حالی‌که مطمئناَ ۱۸ ماه آن کافی می‌باشد؟ از سوی دیگر روشن نیست که چرا آدم‌ربا نام کراس را برای جنایت خود انتخاب می‌نماید، از این رو کارآگاه واشنگتن دی سی برای بازجویی به FBI فراخوانده می‌شود. در طول فیلم جنگ خسته‌کننده‌ی بین کراس و رئیس اف بی آی (دیلن پاکر) وجود دارد اما ناگهان همه‌چیز تغییر می‌یابد. کراس در راه رسیدن به هدف، همکاری از پلیس را مخفی دارد، مونیکا پوتر، درحالی‌که تمام تلاش پوتر برای نمایش یک پلیس مخفی با شکست مواجه شده و او هرگز قادر به انجام آن نیست.
تاماهوری هم‌چنان هیجان فیلم خود را بدون توجه به شکاف‌های موجود در طرح توطئه ادامه می‌دهد، درحالی‌که تنها شاید بازی خوب فریمن قادر به پوشاندن آن‌ها باشد.
رابرت ارتون