برایان سینگر Brian Singer : خداحافظی سینما با فیلم

 برایان سینگر، کارگردان مردان X ، از آینده‌ی تمام دیجیتال هنر هفتم می‌گوید:

وقتی عبارت سینمای دیجیتال را می‌شنویم پیش از هر چیز یاد جلوه‌های ویژه‌ی سنگین در فیلم‌های این روزها می‌افتیم، اما این عبارت در فرهنگ سینمای حرفه‌ای جهان معنای گستره‌تری دارد.

سینمای دیجیتال یعنی سینمایی که فیلم‌های نگاتیو و پوزتیو را از چرخه‌ی تولید و نمایش فیلم حذف می‌کند. گفته می‌شود قسمت نخست جنگ‌های ستاره‌ای، اولین فیلم دیجیتال تاریخ سینما به‌معنای کامل کلمه است.

جورج لوکاس تمام صحنه‌های این فیلم را با دوربین دیجیتال فیلم‌برداری کرد و برای نمایش فیلم در سینماها از شیوه‌ی دیجیتال پروجکشن حرفه‌ای (نه ویدئوپروژکتورهای خانگی که پیکسل‌های تصویر را در آن می‌شود دید) استفاده شد؛ البته تنها پس از اتمام اکران ۳ قسمت نخست فیلم بود که لوکاس به فیلم‌برداری دیجیتال تمام صحنه‌ها اعتراف کرد و این نشان می‌دهد که مثل همیشه برای حرفه‌ای‌ها کنار گذاشتن ابزار محبوب قدیمی، کمی افت دارد و البته مقدار زیادی شهامت می‌خواهد.

این روزها کارگردانان بسیاری در مصاحبه‌هایشان از تجربه‌ی هیجان‌انگیز و متفاوت فیلم‌برداری دیجیتال سخن می‌گویند؛ اما برایان سینگر کارگردان مردان X و قسمت دوم آن (X2) از توزیع و پخش دیجیتال فیلمش هیجان‌زده است. از سینگر پیش از این فیلم معمایی و متفاوت مظنونین همیشگی را دیده‌ایم.

کارگردانی مردان X که یک فیلم اکشن- تخیلی و آکنده از جلوه‌های ویژه‌ی رایانه‌ای است به‌وسیله‌ی برایان سینگر عجیب بود؛ چرا که او در مظنونین همیشگی نشان داده بود به سنت داستان‌گویی در سینما و استفاده از فیلم‌نامه‌های چندلایه و پیچیده علاقه‌مند است. حالا شنیدن تعریف و تمجیدهای او از سینمای دیجیتال حتی عجیب‌تر از آن است.

او می‌گوید: فیلم‌هایش مثل مردان X و X2 از سینماهای زیادی اکران می‌شوند، اما حتی اکران چنین فیلم‌هایی در سینماهای دیجیتال که تعدادشان هنوز محدود است مردم را هیجان‌زده می‌کند. تجربه‌ی دیدن فیلم در این سینماها تجربه‌ی متفاوتی است؛ نور قوی، رنگ‌های شارپ و تصویر بدون لرزش.

برایان سینگر می‌گوید: فیلمی که تماشاگران در سینمای دیجیتال می‌بینند دقیقاً همان چیزی است که فیلم‌ساز ساخته است، با همان کیفیت در نسخه‌های متعدد برای صنعت سینما نیز صرفه‌جویی در هزینه‌های پخش فیلم هیجان‌انگیز است. شما می‌توانید یک سیستم پخش سینمای دیجیتال را که هم انرژی کمتری مصرف می‌کند و هم هزینه‌های نگهداری کمتری دارد در هر جای دنیا که می‌خواهید نصب کنید. تماشاگران شما در شمال آفریقا با همان کیفیتی فیلم را تماشا می‌کنند که در چین.

با این‌حال سینمای دیجیتال، دست‌کم در قسمت پخش فیلم جای پای خود را به آهستگی در صنعت سینما باز می‌کند.

یکی از مشکلات آن نیز این است که هنوز تعداد سالن‌های مجهز به پروژکتورهای سیستم دیجیتال در مقایسه با سینماهای سنتی بسیار کمتر است. از سوی دیگر تا وقتی تعداد فیلم‌هایی که به این شیوه توزیع می‌شوند محدود است. سینماداران اشتیاق اندکی برای سرمایه‌گذاری و خرید سیستم‌های دیجیتال نشان می‌دهند.

سینگر معتقد است: خود فناوری مانند همیشه به این بازی اول مرغ بود یا تخم‌مرغ پایان خواهد داد. وقتی کیفیت بهتر باشد سینماداران هم ناگزیرند تجهیزاتشان را جایگزین کنند، چون این تماشاچیان هستند که کیفیت بهتر را می‌خواهند و بالاخره آن‌چه مهم است، چیزی است که آن‌ها وقتی به صندلی سینما تکیه داده‌اند، تماشا می‌کنند.

پس از نمایش دیجیتال X2، برایان سینگر فریفته‌ی امکانات دیگر دنیای دیجیتال شده است. او می‌گوید گستره‌ی وسیعی از فعالیت‌های فیلم‌سازی فناوری دیجیتال آن‌ها را متحول کرده است؛ پروژه‌های عظیم مستند، فیلم‌های انیمیشن و فعالیت‌های فیلم‌سازان و خبرنگاران مستقل. او می‌گوید پس از این تجربه، در تمام پروژه‌های بعدی‌اش فقط به کیفیت دیجیتال رضایت خواهد داد. با این‌همه کاری که کارگردان‌هایی مثل جورج لوکاس و سودربرگ شروع کرده‌اند هنوز برای خودش زود می‌داند؛ فیلم‌برداری تماماً دیجیتال فیلم.

من فکر می‌کنم درباره‌ی فیلم‌برداری دیجیتال هنوز اما و اگرهای بسیاری است. فعلاً این‌نوع فیلم‌برداری تنها یک انتخاب است. من هم فکر می‌کنم به‌زودی همه‌چیز تغییر خواهد کرد، ولی فعلا ترجیح می‌دهم تصویرهایم را هنوز روی فیلم بگیرم.

برایان سینگر بعضی اوقاتش را با جورج لوکاس می‌گذراند و نه تنها از آخرین دستاوردهای سینمای دیجیتال به‌خوبی اطلاع دارد، بلکه آن‌ها را می‌ستاید، ولی معتقد است هنوز این فناوری باید مراحلی را پشت سر بگذارد: فیلم‌برداری دیجیتال در آغاز راهش به ۲ دسته از فیلم‌ها کمک بسیاری می‌کند: در یک سو فیلم‌هایی که مستقل (از نظام استودیویی هالیوود) تهیه می‌شوند و نمی‌تواند هزینه‌های سنگین فیلم‌برداری به‌شیوه‌ی معمول را بپردازند و از سوی دیگر فیلم‌های پرخرجی که به‌شیوه‌ی انیمیشن ساخته می‌شوند یا مانند فیلم‌های جورج لوکاس، هر صحنه‌ی آن‌ها آن‌قدر انیمیشن کامپیوتری دارد که آدم احساس می‌کند بهتر است از اول، فیلم را دیجیتال بگیرد.

با این‌همه آن‌چه در آینده رخ خواهد داد برای او معلوم است: دو سر طیف به‌هم نزدیک و نزدیک‌تر می‌شوند و سرانجام در وسط به هم می‌رسند. و آن‌وقت دیگر موقع خداحافظی با نوار باریک و درازی است که در امتداد ۲ لبه‌اش سوراخ‌های کوچک مربع شکل دارد و برای ۱۰۰ سال نما و هنر هشتم بوده است.

بازدیدها: ۰