منصور واحدی۱) معناگرایی در آثار مجیدی بی‌سابقه نیست و قبلاَ در رنگ خدا تجربه شده است.
۲) شخصیت‌های فیلم برخلاف فیلم‌های قبلی مجیدی بچه‌ها نیستند.
۳) موضوع فیلم، شبیه فیلمی است خارجی با نام نگاه نخستین
۴) کلیت فیلم از دو قسمت نابینایی و بیناشدن یوسف تشکیل شده است، که هرچه فیلم در قسمت اول یک‌دست و روان است در قسمت دوم کمی تا قسمتی دچار نقص می‌شود.

۵) فیلم آن‌جا کم می‌آورد که به احساسات و حوادث غیرقابل پیش‌بینی روی می‌آورد.
۶) فیلم از بیان تفاوت آن‌چه را که ذهن یک نابینا در طول سالیان نابینایی متصور بوده با آن‌چه که در زمان بینایی بر او می‌گذرد، عاجز است.

۷) جبهه‌گرفتن یوسف که استاد دانشگاه است و اهل منطق، علیه گذشته، بدون آن‌که فیلم در مورد آن‌همه نفرت و دلزدگی توضیحی دهد، بعید به‌نظر می‌رسد.

۸) بید مجنون تفکر شاعرانه‌ای را دنبال می‌کند، اما به عمق نمی‌رسد.
۹) پیام فیلم به‌شدت جای بحث دارد، زیرا مشخص نمی‌شود یوسف به جرم چه گناهی مجازات می‌شود، اصل دلدادگی یوسف از این‌که عشق است یا هوس، فضیلت است یا گناه، از کار در نیامده است.

کانون تحلیل‌گران سینما
۱۰) محاسن فیلم عبارتند از:
الف- یوسف به‌دنبال درخت بید مجنون است چون معتقد است برایش شانس می‌آورد هم سمبل عشق و دلدادگی و هم پایبندی به تمایلات و احساسات درونی خویش.

ب- یوسف بعد از ۳۸ سال نابینایی، احساس تازه‌ی خود را با حرکاتی موزون در راهروهای بیمارستان به نمایش می‌گذارد.

ج- تحول نمادین یوسف آن‌جا که در زیر باران استحاله قرار می‌گیرد و باقی ماندن گل سرخ در کیف‌دستی او نمودی از عشق است.

د- بازی پرویز پرستویی، فیلم‌برداری محمود کلاری و موسیقی احمد پژمان