• منصور واحدی:

         مرگ در ونیز ؛ مرگ رویایی یک هنرمند

۱٫ مرگ در ونیز اقتباسی است از نوشته‌ی نویسنده‌ای به‌نام توماس مان که شباهت زیادی به اصل اثر دارد، اما در عین‌حال وجهه‌ی سینمایی خود را حفظ کرده است.

۲٫ هیچ‌ صحنه‌ای در مرگ در ونیز بیهوده نیست و ناشی از درک و شعور کارگردان است در خلق صحنه‌ای سینمایی

۳٫ شخصیت قهرمان فیلم (اشنباخ) همواره متین و باوقار است، اما کارگردان نشان می‌دهد که در پس این وقار چه حقارت‌ها و عقده‌هایی نهفته است.

۴٫ فیلم از جنبه‌های متفاوت و باسلیقه‌های مختلف می‌تواند مورد بررسی قرار گیرد، موضوعاتی چون فلسفی، عرفانی و هنر و هنرمند و حتی مسائلی مربوط به بورژوازی و …

۵٫ فیلم گرچه درباره‌ی یک موسیقی‌دان است اما مربوط به زیبایی و زیبایی‌شناسی است و این‌که خالق تمام زیبایی‌ها خداوند است و قابلیت انسان در خلق زیبایی‌ها با مدد جستن از زیبایی‌های خداوندی افزون‌تر می‌گردد و گاها بشر آن‌را بی‌حرمت می‌کند.

۶٫ اشنباخ خود و هنرمندان را خالق تمام زیبایی‌های به‌وجودآمده در جهان می‌داند ولی با دیدن آن نوجوان بس زیبا ذهنیت مورد اعتمادش فرو می‌ریزد و شیفته‌ی جمال زیبای آن نوجوان می‌گردد و آن زیبایی را که تا به‌حال ندیده و احساس نکرده، حال می‌بیند و شاید هم آن‌چه را که منتظرش بوده حال می‌بیند.

۷٫ گوستاو آشنباخ قهرمان گوشه‌گیر و معتقد به زیبایی‌های هنری، در برابر زیبایی دیگر از پای درمی‌آید.

۸٫ بسیاری از منتقدان مرگ در ونیز را بهترین اثر کارگردان می‌دانند فیلمی شاعرانه درباره‌ی هنرمند و زیبایی‌ها

۹٫ آن‌چه که فیلم را شاخص‌تر می‌کند بازی درک بوگارد است در نقش اشنباخ، هنرمند موسیقی‌دانی که در نهایت ناکامی و مشرف به موت ، می‌خواهد چند ماه آخر زندگیش را در ونیز بگذراند.

۱۰٫ درک بوگارد یکی از شاخص‌ترین بازیگران مؤلف است، خصوصا در نقش انسان‌های فرهیخته و روشنفکر

۱۱٫ نمی‌توان از زیبایی‌های فیلم گفت و از فیلم‌برداری زیبای آن یاد نکرد، استفاده از تمام فضای ونیز و آن معماری‌های حیرت‌انگیز که به فیلم‌برداری پاسکواله رسانتیس به‌خوبی نشان داده می‌شود.

۱۲٫ و بالاخره موسیقی فیلم کار گوستاومالر زیبایی‌های فیلم مرگ در ونیز را افزون‌تر می‌کند و آن‌را اثری خاطره‌انگیز می‌سازد.
و تو …
ای خالق زیبایی‌ها
به من بنما…
آن‌چه را که در ذهن من است
و به من بنما …
نیمه‌ی گمشده‌ام را ….
آن‌که هر لحظه
در خیال من است.

• تاریخ ارسال: ۱۱ تیر ۱۳۸۶
• کانون تحلیل گران سینما