• منصور واحدی:

         بعد از ظهر سگی (بعد از ظهر نحس) ؛ این فیلم متعلق به سینمای معترض است

۱- فیلم “بعدازظهر نحس” متعلق به نوع سینمای معترض است، اعتراض به نابرابری‌های اجتماعی، عدم عدالت در توزیع ثروت‌های عمومی، اعتراض به نحوه‌ی اجرای قوانین مدنی، رفتار دستگاه پلیس، فساد جامعه و نحوه‌ی برخورد رسانه‌های جمعی.

۲- فیلم از یک حادثه‌ی متعارف روزمره شروع و رفته رفته نامتعارف و در نهایت به جریانی دراماتیک منجر می‌شود.

۳- فیلم با یک اتفاق کمیک شروع می‌شود، فردی عادی که می‌خواهد کاری بزرگ و غیرعادی خارج از توان خویش انجام دهد و به‌خاطر همین ساده‌اندیشی در مخمصه‌ای سخت گرفتار می‌شود.

۴- فیلم به نوعی برخورد بی‌اعتنای مسئولان را با سربازان از جنگ‌برگشته‌ی ویتنام زیر سوال می‌برد و مورد انتقاد قرار می‌دهد.

۵- فیلم هم‌چنین تجمع مردمان تماشاچی را در صحنه‌های تراژیک یک فیلم بدون این‌که از خود، واکنشی نشان دهند را نیز زیر سوال قرار می‌دهد و آن‌ها را سرزنش می‌کند.

۶- در فیلم، “سانی” (ال‌پاچینو) و “سل” (جان‌کازل) نماینده‌ی جوانان بخت‌برگشته و عاصی برگشته از جنگ ویتنام می‌باشد که در اثر بی‌توجهی جامعه و دولت به حقوق اجتماعی‌شان، مجبور به سرقت از بانک می‌شوند.

۷- “سانی”، بعد از آن‌که درمی‌یابد در عملیات سرقت بانک شکست خورده خود را از قالب یک سارق، خارج و به یک شورشی معترض تبدیل می‌کند و با حرف‌ها و رفتارش به کل سیستم، پلیس و نهادهای دیگر جامعه اعتراض می‌کند.

۸- در فیلم، آن‌جا که مشخص می‌شود، “سانی” هم‌جنس‌باز است و برای تغییر جنسیت فردی روانی که مدت‌ها در آسایشگاه بوده و چندین‌بار قصد خودکشی داشته اقدام به این عملیات و گروگان‌گیری نموده‌ است. کارگردان، پرده از یک موقعیت دردناک اجتماعی برمی‌دارد و بیان این‌که “سانی” معترض، هم مثل همه‌ی انسان‌های دیگر یک انسان کامل نیست.

۹- در پایان فیلم، نگاه تلخ و بهت‌زده‌ی “سانی” به آن‌چه که اتفاق افتاده و تفکری که جایگزین احساسات می‌شوند بیان‌گر این است که حقیقت‌ها (آن‌چه که باید باشند) با واقعیت‌ها (آن‌چه که هستند) فاصله‌ی بسیار دارند.

۱۰- تلاش فیلم، برآن است که بگوید وعده‌های داده‌شده در زمان “ابراهام لینکن” جهت بنا شدن یک جامعه‌ی آرمانی و آن‌چه که امروزه در آمریکا می‌گذرد شکاف عمیقی است.

۱۱- فیلم “بعدازظهر نحس” اثری چند لایه است که در زمان خویش مورد استقبال تماشاگران و منتقدین قرار گرفت، از جمله به عقیده‌ی پالین کین یکی از منتقدان بزرگ سینما یکی از بهترین فیلم‌های نیویورکی است که تا به حال ساخته شده است.

۱۲- فیلم‌برداری “بعدازظهر نحس” که در خیابان‌های نیویورک انجام شده است در بیشتر لحظات حالت مستند و گزارش‌گونه می‌باشد.

۱۳- از نکات مثبت و بارز فیلم می‌توان از نقش‌‌آفرینی بازیگران فیلم نام برده مخصوصا بازیگری “ال‌پاچینو” در نقش “سانی”.

۱۴- و بالاخره باید از کارگردانی “سیدنی لومت” ذکر نمود که به طور هوشمندانه‌ای و با مهارت کامل فضای کمیک و دلهره‌آوری را در کل فیلم به وجود آورد.

• تاریخ ارسال: ۲۱ دی ۱۳۸۵
• کانون تحلیل گران سینما

بازدیدها: ۰