• دکتر حمید طوفانی:

در سینمای ناب، تصاویر حکایت‌کننده هستند نه دیالوگ

ماهی‌ها عاشق می‌شوند بیشتر عاطفی است.

در سومین نشست کانون تحلیل‌‌گران سینما فیلم ماهی‌ها عاشق می‌شوند به کارگردانی علی رفیعی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.

فرهادی‌نیا یکی از اعضای این کانون در تحلیل این فیلم گفت: علی رفیعی با نشان دادن رستوران، میز غذاخوری و غذاهای متنوع این ایده را بیان می‌کند؛ کسانی که به طعم غذاها، بوها و رنگ آن توجه بیشتری دارند جدای از غذاخوردن صرف، عاشق‌پیشه‌تر هستند. وی ادامه داد: فیلم‌بردار با کادربندی‌هایی که انجام می‌دهد به نحوی ضعف فیلم را می‌پوشاند و به روایت داستان بیشتر کمک می‌کند وی هم‌چنین درباره‌ی موسیقی زیبای این فیلم و بیان حالات درونی انسان‌ها تصریح کرد: در این فیلم سعی شده تنهایی، غربت و دور هم بودن خانواده را به تصویر بکشد و موسیقی به زیبایی این حالات را بیان می‌کند، چون در زمان تنهایی و احساس غربتی که عزیز (رضا کیانیان) دارد موسیقی به‌صورت تک‌نوازی نواخته می‌شود اما زمانی که خانواده دور هم جمع‌اند هم‌نوازی در موسیقی دیده می‌شد. وی ادامه داد: یکی از وظایف سینما بیان تصویری برای نشان دادن درون انسان‌هاست که موسیقی، تصاویر، هارمونی رنگ‌ها کمک بسزایی در بیان حالات درونی می‌کند.

دکتر طوفانی یکی دیگر از اعضای این کانون نیز گفت: موسیقی حالات روحی انسان را بیان می‌کند چرا که در نیم‌کره‌ی راست مغز جای خاصی دارد که مرکز عواطف است. وی ادامه داد: به‌همین دلیل این فیلم با موسیقی‌ای که داشت عواطف را تحریک می‌کرد و عاطفی بود. به‌همین منظور فیلم بیشتر بصری بود و اگر دیالوگ‌ها را از فیلم جدا می‌کردیم با موسیقی می‌شد به‌تنهایی فیلم را فهمید. وی تصریح کرد: رفیعی سعی کرده بود فیلم تصویری و عاطفی باشد. از طرفی بازی رضا کیانیان هم بسیار زیبا بود و به‌خصوص در جاهایی که هیچ سخنی نمی‌گفت چون حالت و فرم چهره‌اش گویای مطالب زیادی بود. وی افزود: در “ماهی‌ها عاشق می‌شوند”، رفیعی به‌گونه‌ای می‌خواسته مادرسالاری را که حتی هنوز در بعضی خانواده‌ها وجود دارد را به تصویر بکشد به همین منظور آتیه (رویا نونهالی) حتی زمانی‌که خود مرتکب خطا می‌شود آن‌را به گردن دخترش توکا (گلشیفته فراهانی) می‌اندازد و اجازه‌ی صحبت کردن هم به او نمی‌دهد.

مجید سیف العلمایی، نیز درباره‌ی ماهی‌ها عاشق می‌شوند گفت: یکی از امتیازات سینما برخلاف تئاتر به تصویر نکشیدن خیلی از چیزها است به‌گونه‌ای که با نشان ندادن، مطالب زیادی را بیان می‌کند. می‌توان استفاده‌ی بهینه از طبیعت و فضا را از نکات مثبت این فیلم برشمرد و ادامه داد: این فیلم شبیه بسیاری از فیلم‌هایی که در روستاها ساخته شده نیست چون استفاده‌ی امکانات روز را به‌جای وسایل سنتی آن‌هم در روستا نشان داده همین‌طور رفیعی سعی کرده حضور زنان را در جامعه و فعالیت‌های مختلف آنان را به تصویر بکشد.

دکتر محمدرضا صباغ نیز درباره‌ی ساخته‌ی جدید علی رفیعی گفت: از رفیعی انتظار می‌رفت که سینمایی ناب را به تصویر بکشد درحالی‌که در این فیلم سینمای نابی وجود ندارد. وی ادامه داد: در سینمای ناب لازم نیست کسی حرف بزند بلکه بایستی با حرکات و تصاویر مطلب را بیان کرد اما در این فیلم دیالوگ بسیار بود و اگر آن‌ها را از فیلم حذف می‌کردیم چیزی فهمیده نمی‌شد.

منصور واحدی نیز درباره‌ی گریم بازیگران و حرکت آن‌ها در صحنه‌های مختلف گفت: گریم‌های بازیگران تئاتری بود. در حرکات آن‌ها نیز همین‌طور. تمام حرکات رو به دوربین بود که نشان می‌داد رفیعی از تئاتر فرانسه تأثیر گرفته حتی رستورانش متأثر از رستوران‌های فرانسه بود.

در پایان جلسه هر کدام از اعضا با توجه به نقاط ضعف و قوت این فیلم در کارگردانی، فیلم‌نامه، موسیقی، تدوین، فیلم‌برداری امتیازاتی به فیلم مذکور دادند.

• تاریخ : پنجشنبه ۰۷ مهر ۱۳۸۴
• دبیر آگاه فیلم: ملیحه خاکنه

بازدیدها: ۰