فطرت
با اجرای مریم شریعتی
“افطار” و “فطر” و “فطرت” همه از یک ریشهاند
و به معناى “شکستن” و “شکافتن” ( و آفریدن )؛
“افطار”مىشکند روزه را،
و “فطر” مىشکند ماهِ روزه را،
و “فطرت” (مىشکند) و مىشکافد و می آفریند
و “فطر” مىشکند ماهِ روزه را،
و “فطرت” (مىشکند) و مىشکافد و می آفریند
آدمى را تا “جان” و “آنِ” خود را کشف کند
(بندهى طلعتِ آن باش که “آنى” دارد)…
آنِ آدمى، گمشدهى اوست:
«آنِ منى کجا روى؟
بىتو به سر نمىشود»…
ماه و افطار و سحرش مبارک باشد بر هر کس که گمشدهاى دارد و مىشکند “خود” را تا پیدایش کند.