مجید سیف العلمایی:

سرمایه‌گذار خراسانی با هنر و سینما بیگانه است

روزنامه خراسان

شنبه ۹ مهر ۱۳۸۴

شماره ۱۶۲۴۱

ویژه‌نامه ۲۸۰

به‌تازگی در خبرها داشتیم، جواد آرین منش (عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی) در بازدید از نمایشگاه توانمندی‌های سینمای خراسان اعلام کرد به زودی نخستین شهرک سینمایی در مشهد تأسیس می‌شود.

با توجه به این‌که ایجاد و تأسیس چنین شهرکی می‌تواند به بروز ظرفیت‌های پنهان سینمای خراسان بینجامد بی‌تردید می‌توان چشم‌انداز روشنی را برای آینده‌ی سینمای خراسان در نظر گرفت. هر چند وعده‌های بسیاری تا کنون توسط مسئولان و دست‌اندرکاران هنری خراسان ارائه شده که تا کنون محقق نشده است.

مجید سیف‌العلمایی (مدیر عامل آگاه فیلم) در این خصوص می‌گوید: طرح شهرک سینمایی به چند سال قبل بازمی‌گردد و مسئولان محلی در گذشته به نوعی این مسئله را مطرح کرده‌اند. گذشته از این، اکنون که در تهران شهرک سینمایی داریم، این مجموعه چه میزان شرایط سینمایی ما را رقم زده است که در مشهد یا دیگر شهرها مشکل نبود این‌گونه شهرک‌ها مطرح باشد؟ یا صحبت از وجود لابراتوار در شهرک سینمایی می‌شود، درحالی‌که امروزه به‌معنای ۲۰ سال قبل لابراتوار معنی ندارد به‌عنوان مثلا در خبرها آمده بود “برناردو برتولوچی” در زمان ساخت فیلم “آخرین امپراطور” که لوکیشن‌های این فیلم در شرق بود و کارهای فنی فیلم در غرب انجام می‌شد از طریق اینترنت هر شب راش‌های فیلم خود را می‌دید، بنابراین اگر یک برتولوچی داشته باشیم شهرک سینمایی آن‌طرف جهان را هم می‌توانیم به خدمت بگیریم.

فرهادی‌نیا (مسئول آموزش آگاه فیلم) نیز در این‌زمینه می‌گوید: ضرورت‌های بسیار مهم‌تر با اولویت‌های بالاتر از شهرک سینمایی در خراسان وجود دارد، به‌عنوان نمونه دبیرستان و آموزشگاه‌های سینمایی در مشهد فعال می‌باشند اما جای دانشگاه هنر یا سینما خالی است.

این کمبود خود موجب مشکلات متعددی از جمله مهاجرت علاقه‌مندان تحصیل آکادمیک سینما شده است، علاوه بر این کسانی‌که با فعالیت و تجربی به مراحل بالای رسیده‌اند در مشهد، فضایی برای فعالیت نمی‌یابند و به تهران مهاجرت می‌کنند.

وی تصریح می‌کند، مدیران فرهنگی در مشهد باید به‌دنبال پایتخت‌زدایی هنر باشند، مشهد نیز قطبی در عالم ادب و هنر است ادعایی که همواره مطرح بوده است، اما به‌راستی در عمل در این زمینه چه اقداماتی انجام شده است، تا استعدادهای بالقوه به فعل در آمده و رشد کنند.

وی می‌گوید: زمانی‌که در فعالان سینمای مشهد موفق به ایجاد انگیزه‌ی ماندن در مشهد شدیم، آن‌زمان نیاز به وجود شهرک سینمایی احساس خواهد شد.

سیف‌العلمایی با بیان این‌که مشکلات مهم ما مسائل دیگری است ادامه می‌دهد هرچند شهرک سینمایی خوب است اما قبل از آن ما باید فیلم‌ساز و تماشاگر فیلم داشته باشیم. ما نیازمند مخاطبیم سالن سینماهای ما خالی است که این یک مشکل اجتماعی بوده و نیازمند بررسی جامعه‌شناسان است. وی می‌افزاید ما مشکل اقتصادی داریم که این امر گاهی موجب کاهش مخاطب می‌شود، هر چند فیلم‌های خوبی هم عرضه شود.

امکانات سالن سینماها هم جدی گرفته نمی‌شود، صندلی‌ها نامناسب می‌باشد، چراغ‌ها، درحال نمایش فیلم روشن است و درها نیز به‌گونه‌ای است که با باز شدن، داخل سالن روشن می‌شود، با وجود این شرایط نامناسب، چگونه می‌توان فضای مناسب برای تماشای فیلمی را ایجاد کرد که فیلم‌ساز با زحمت فراوان آن‌را تهیه کرده است.

وی تصریح می‌کند در این‌گونه موارد نبود و یا کمبود امکانات مسئله‌ی اصلی نیست، بلکه کم‌توجهی است، هر چند افراد بسیاری از کمبود امکانات گلایه دارند. اما این تمام مسئله نیست، بلکه در یک نگاه منصفانه امکانات ما نسبتاً خوب است. به‌ویژه این‌که بزرگترین امکاناب سرمایه‌ی نیروی انسانی است که از این نظر در خراسان از وضعیت مناسبی برخورداریم. البته نیازمند ساماندهی می‌باشیم تا این نیروها دور هم جمع شده و در راستای اهداف حرفه‌ای خود فعالیت کنند.

وی درباره‌ی توانمندی‌های مشهد برای استمرار فعالیت هنرمندان عرصه‌ی سینما در خراسان می‌گوید: بدون توجه به ادبیات، موسیقی، تئاتر، پیکرتراشی و … نمی‌توانیم به سینما بپردازیم. هم‌چنین نمی‌توان بدون فکر به اقتصاد، سیاست، و … به هنر اندیشید. تمام این مجموعه‌هاست که در تبادل و تعامل، شرایط فرهنگی و اعتقادی ما را رقم می‌زنند.

بنابراین تمام مسائل به امکانات فیلم‌سازی محدود نمی‌شود، بلکه در کنار آن امکانات بهتر زندگی کردن مطرح است، از این‌رو افراد مهاجرت به تهران را به ماندن در شهرستان ترجیح می‌دهند، چرا که تسهیلات پایتخت افراد را جذب می‌کند. درحالی‌که این امکانات و تسهیلات باید برای تمام شهروندان در سراسر کشور یکسان فراهم باشد، تا افراد در زمینه‌های مختلف در هر شهری بتوانند فعالیت کنند.

وی تصریح می‌کند هر چند نمی‌توان گفت در شهرستان‌ها امکانات نیست، بلکه هر شهری امکاناتی دارد، که می‌توان آن‌ها را سروسامان داد، اما بی‌تردید در تهران امکانات بسیار بیشتر است، فضایی که برای بالندگی برخی از رشته‌ها وجود دارد، در هیچ شهرستانی ایجاد نشده، اما با این حال امکانات بیشتر به تهران اختصاص می‌یابد.

بنابراین با توجه به این‌که شاید نتوانیم در سیاست‌های کلان تغییری ایجاد کنیم اما با ایجاد فضای شاداب مبتنی بر برنامه می‌توانیم فعالیت کنیم.

این سینماگر مشهدی درباره‌ی موانع سرمایه‌گذاری در سینمای خراسان می‌گوید: صنعت، هنر و تجارت سه وجه سینمای امروز است، با توازن و هماهنگی در این عوامل است که سینمای موفق جهان پا به عرصه گذاشته است. در روند صنعتی امکانات و تکنولوژی روز سینما تولید شده است و در مباحث هنری مسائلی مانند زیباشناسی، فضاسازی، شخصیت‌پردازی و … مطرح می‌شود. از سوی دیگر سینما یک تجارت است. این هنر برای ادامه‌ی حیات نیازمند تعریف جامعی از اقتصاد می‌باشد و نمی‌تواند گیشه را نادیده بگیرد، عواملی که در کشور ما به هماهنگی نرسیده است.

وی در تحلیل شرایط سینما می‌گوید: مراکزی که به فعالیت‌های صنعتی اشتغال دارند، در واقع یک بخش عمده‌ی کارشان اقتصادی است، برای آنان کاملاً مشخص است که محصولات آنان باید استانداردهای لازم را داشته باشد تا با یک بازاریابی و نیم‌نگاهی به هنر بتوانند در بازار موفق شوند. مثلاً در تولید یک پارچ، به خوشدستی، زیبایی و … توجه دارند، در واقع دید یک صنعت‌گر به هنر با یک هنرمند سینماگر متفاوت است. اما هنر که یک وجه آن فعالیت‌های هنری فرهنگی است، نیازمند توجه و زمان بیشتری است.

اطمینان یک سرمایه‌گذار در زمینه‌ی هنر به مراتب بسیار کمتر از بخش صنعت است چرا که با یک تغییر در سیاست فرهنگی ممکن است یک فیلم اکران نشود که این اتفاق در جامعه‌ی صنعتی در موارد مشابه به مراتب کمتر رخ می‌هد.

از این‌رو جلب سرمایه‌گذاری در عرصه هنر نیازمند یک بستر اطمینان‌بخش است تا افراد از اکران و فروش فیلم مطمئن باشند.

وی در خصوص سرمایه‌گذاری در بخش سینمای خراسان می‌گوید: علاوه بر این موارد سرمایه‌گذاران مشهدی آشنایی کاملی با مقوله‌ی هنر و سینما ندارند، و در صورت علاقه به ورود با ترس و دلهده مواجه می‌شوند، به‌ویژه این‌که تعاملی هم در این خصوص وجود ندارد، درحالی‌که بخش صنعت با تبلیغات فراوان این تعامل را فراهم می‌سازد. از این‌رو در حوزه‌های هنر، ادبیات، فلسفه و اقتصاد باید تعامل ایجاد شود و با مراکز مختلف در ارتباط بود در این صورت است که زمینه‌های سرمایه‌گذاری مناسب هم فراهم می‌شود.

فرهادی‌نیا نیز درباره‌ی سرمایه‌گذاری در زمینه‌ی سینما می‌گوید: در این عرصه نیز مانند سایر زمینه‌ها سرمایه‌گذار به‌دنبال کسب سود و بازار فروش است. از این‌رو فیلم‌ساز نیز هزینه و بازده سرمایه‌گذاری شده یک فیلم را در سایر زمینه‌های بازار محاسبه می‌کند. از آن‌جا که یک فیلم حدلقل یک سال باید در نوبت اکران باشد سرمایه‌ی یک سال بلوکه است، که این زنگ خطری نه تنها برای خراسان بلکه برای سینمای ایران است.

سیف‌العلمایی با بیان این‌که اولین سایت آموزش مجازی در زمینه‌ی سینما را سال گذشته در خراسان به ثبت رساندیم می‌گوید: امید است با ایجاد رقابت سالم، شاهد رشد و بالندگی در این فضا باشیم.

وی با تأکید بر استفاده از تجارب دیگران با بیان این‌که اینشتین در جمله‌ای زیبا می‌گوید: “من بر روی شانه‌های نیوتن ایستاده‌ام” می‌افزاید: ما نیز باید با استفاده از تجربیات پیشکسوتان هنر سینما بر شانه‌های آنان قرار بگیریم و نباید فکر کنیم که مهرجویی، کیمیایی و … بشویم. بلکه آن‌ها پیش از ما بوده‌اند و ما باید رمز توفیقات آنان را بشناسیم و موفقیت‌های آنان را بیاموزیم که این امر نیز در گرو تحقیق است و آموزشی که به تولید برسد نتیجه می‌دهد. در این‌صورت می‌توان ثمره‌ی آن‌را در سالن‌های سینما دید.

فرهادی‌نیا درباره‌ی نحوه‌ی آموزش در سیستم مجازی می‌گوید: فردی که برای دو یا چند تن در یک مجموعه صحبت کند بسیار متفاوت با یک شبکه آموزش مجازی سینما است، که مخاطبان آن متفاوت و پراکنده‌اند، از این رو باید بسیار حساب شده و سنجیده سخن گفت. از این رو مطالب ارائه شده در این رسانه‌ی الکترونیکی نیازمند حساسیت و دقت نظر بیشتر است، بنابراین شبکه‌های مجازی آموزشی سینما ضمن تمرکززدایی و ارائه‌ی آموزش در منزل، محدودیت زمان و مکان را از بین برده و میزان دقت در متون ارائه شده را بالا برده است. وی تصریح کرد این مجموعه فعالیت‌های دیگری هم‌چون بانک اطلاعات هنرمندان را در دستور کار خود دارد.

• منبع: سایت آگاه فیلم
• تاریخ ارسال: ۸۴/۰۷/۹