نقد فیلم

از نفس افتاده / به تصویر کشیدن انتهای دنیا pour-representer-la-fin-du-monde

کارگردان فرانسوی در کتابش به‌نام “تمام فیلم‌های من” یک بیانیه‌ی جالب را اتخاذ کرده‌ است؛ او همیشه می‌گفت: “یک فیلم موفق باید یک انگاره یا دیدگاه هم از جهان اطراف و هم از سینما داشته باشد”. و اکنون هم او در نوشته‌هایش این‌طور می‌گوید: “انتظار من این است که یک فیلم هم لذت ساخت صحنه‌ها را و هم مصیبت را نشان دهد و چیزی مابین این را اصلا دوست ندارم؛ و فیلم‌هایی که عقیده و احساسی مهم و موثر را بیان نمی‌کند را نمی‌پسندم. شاید عجیب است که بازنگری فیلم “اینک آخرالزمان” را با این جملات شروع کرده‌ام اما اگر توجه کنید می‌بینید که مصداق آن به‌طور پراکنده در این فیلم دیده می‌شود.

هملت / گذر “هملت” از مرز “تردید”

اگر “هملت” را اسطوره‌ای متأخرتر از اساطیر یونان و ایران بدانیم که در دورانی خودمحورتر می‌زید و اگر بر این باور باشیم که اسطوره‌ها نامیرا هستند و فقط در پهنه‌ی زمان از شکلی به شکلی دیگر تبدیل می‌شوند (هم‌چون انرژی در علم فیزیک) بدین‌ترتیب “هملت” جوان ما از سپرهای قطور زمان می‌گذرد و با صلابت بر پرده‌ی سینما می‌نشیند آن‌زمان است که می‌توان گفت بن‌مایه‌ی اصیلی در دست دارید که می‌توانید با پرداختی مناسب فیلمی درجه ۱ بسازید.