درباره : سید علی سیدی، عکاس مشهدی
شهریور ۱۳۸۴
روزنامه قدس
شماره ۵۰۷۸
صفحه ۵ خبر
عکاس مشهدی برنده مدال نقره ریاست جمهوری ایتالیا در رشته عکاسی شد.
علی سیدی عکاس مشهدی، در مسابقه‌ی طلایی بین‌المللی عکس با عنوانکلاه و پوششبا ارائه‌ی عکسی با عنواننیایشموفق به کسب رتبه‌ی اول شد. در این مسابقه که از سوی دولت ایتالیا و در شهر الساندریای ایتالیا برگزار شد، جایزه‌ی اول مدال نقره ریاست جمهوری ایتالیا و لوح نقره مؤسسه‌ی ملی CIFA به علی سیدی عکاس مشهدی، اختصاص یافت. در این مسابقه علاوه بر علی سیدی، عکس‌های هفت نفر دیگر از عکاسان مشهدی نیز پذیرفته شده است.

۱۵ شهریور ۱۳۸۴
روزنامه همشهری
شماره ۳۷۹۳
صفحه ۲۲ خبرسازان
نیایش ایرانی در ایتالیا
علی سیدی، عکاس مشهدی توانست در مسابقه کلاه و پوششایتالیا جایزه نخست را از آن خود کند.صدای علی سیدی با آن لهجه‌ی غلیظ مشهدی‌اش از پشت تلفن، گرم و صمیمی است. خبر موفقیتش را چند روز پیش در مسابقه بین‌المللی عکس ایتالیا شنیده بودیم، ولی از آن‌جا که سیدی ساکن مشهد است، نمی‌توانستیم به سراغش برویم و در نهایت از پشت تلفن حرف‌هایش را شنیدیم.
سید علی سیدی در هجدهمین دوره مسابقه بین‌المللی عکس که از سوی دولت ایتالیا و در شهر الساندرای این کشور با عنوان کلاه و پوششبرگزار شده است، توانست جایزه اول مدال نقره ریاست جمهوری ایتالیا و لوح نقره مؤسسه ملی CIFAرا به خود اختصاص دهد، عکس سیدی که توانسته است جایزه اول را کسب کند نیایش نام دارد و مربوط به چادر زنان ایرانی در حال عبادت است.
علی سیدی، متولد ۱۳۴۸ است و جالب این‌که لیسانس کشاورزی را از دانشگاه آزاد اسلامی مشهد گرفته و عکاسی را به‌طور تجربی از سال ۶۶۹۹ با همکاری انجمن سینمای جوان آغاز کرده است.
سیدی در ساخت فیلم‌های کوتاه داستانی (۸ میلی‌متری) به‌عنوان دستیار فیلم‌بردار فعالیت کرده است. علی سیدی حدود دو ماه پیش عکسش را برای شرکت در این مسابقه به ایتالیا فرستاد و هفته‌ی پیش در ایمیلی که از طرف مدیران این مسابقه برای مدیر کلوپ آبگینه فرستاده شده، مطلع شدکه برنده‌ی مسابقه شده است. کلوپ آبگینه مرکزی است که سیدی هم‌اکنون با آن همکاری می‌کند. در ایمیلی که برای اعلام برنده شدن سیدی آمده مطالبی نیز درخصوص کلوپ آبگینه دیده می‌شود.
در این ایمیل آمده است جایزه‌ی مخصوصی به کلوپ آبگینه به‌خاطر شرکت ممتد و باکیفیت در این مسابقه اعطا می‌شود.
هم‌چنین اضافه شده است: فرصت را مغتنم شمرده، پیشنهاد کار فرهنگی دوجانبه بین مؤسسه‌هایمان را می‌دهیم که می‌تواند از طریق برپایی نمایشگاهی در مشهد از آثاری در زمینه پوشش زنان باشد. در این چارچوب نماینده‌ای از طرف CIFAمرکز ایالت الساندریا در فرصت مقتضی و به هزینه‌ی خودمان دیداری از مشهد خواهد داشت. در مقابل ما آماده هستیم آثار اعضای مؤسسه‌ی شما را در نوبت دوم جشنواره عکس (Monferrato) به نمایش بگذاریم.
سیدی پیش از این نیز در چند مسابقه بین‌المللی، رتبه اول را کسب کرده است؛ از جمله شصت و سومین دوره مسابقات عکس آساهی شیمون ژاپن که در سال ۲۰۰۳ مدال طلا و جایزه ویژه‌ی آن‌را دریافت کرد؛ رتبه‌ای که برای اولین‌بار توسط یک هنرمند ایرانی کسب شد و نیز رتبه‌ی اول هفدهمین دوسالانه عکس طنز و هزلیات بلغارستان که چند ماه قبل برگزار شد. اما یک مشکل بر سر راه سیدی وجود دارد؛ هیچ کس به او برای دریافت جوایزش کمک نمی‌کند. او می‌گوید که برای حضور در بلغارستان از چند نهاد مختلف درخواست کمک کرده است، اما هیچ کدام حاضر به یاری نشده‌اند. سیدی کارمند اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مشهد است. او می‌گوید که به‌هنگام سفر به بلغارستان برای مدیران این وزارتخانه نامه‌نگاری کرده است و پس از چندین بار نامه‌نگاری‌های بی‌فایده‌ی اداری، سرانجام گفته‌اند که بودجه‌ای برای انجام چنین کاری ندارند.
آن زمان، سیدی با خرج خود به بلغارستان رفت و هم‌اکنون نیز اگر بخواهد به ایتالیا برود با پول خود باید این‌کار را انجام دهد. بنابر اعلام مدیران مسابقه به‌خاطر اهمیت مدال، جایزه به هیچ‌کس دیگری به‌جز برنده یا نماینده‌ی رسمی کنونی ایران در ایتالیا تحویل نخواهد شد. مراسم مسابقه و نمایشگاه عکس از ۹ مهرماه آغاز خواهد شد و در ساعت ۱۵ همان روز، جایزه سیدی به او اعطا می‌شود. از مدیر کلوپ آبگینه خواسته شده است تصمیم خود مبنی بر حضور یا عدم حضور در این مراسم را اعلام کنند.
مسابقه و نمایشگاه کلاه و پوشش در جهان به نگرش‌های خلاقانه‌ی عکاسان در زمینه‌ی پوشش سر و مردم‌شناسی ملل جهان می‌پردازد و از سوی مؤسسه‌ی فرهنگی و گالری CIFA و با حمایت یونسکو، شواری شهر، شهرداری، وزارت فرهنگ و چندین مؤسسه‌ی دیگر برگزار می‌شود. مراسم افتتاحیه و اهدای جوایز برندگان در مورخه ۱۹ مهرماه سال جاری در شهر الساندریا برگزار خواهد شد و پس از آن، آثار فوق در اینترنت به آدرسwww.cifathehat.it به نمایش گذاشته خواهد شد.

شنبه ۱۹ شهریور ۱۳۸۴
روزنامه خراسان
شماره ۱۶۲۲۴
صفحه ۴ ویژه خراسان رضوی
حمایت نمی‌شویم حتی زمانی‌که مقام‌های جهانی کسب می‌کنیم
سید علی سیدی، عکاس مشهدی در دو سال اخیر در نمایشگاه‌های بین‌المللی درخشیده است.
او در اولین حضور خود موفق به کسب نشان طلا و جایزه ویژه‌ی شصت و سومین دوره‌ی مسابقه‌ی عکس آساهی شیمبون ژاپن شد. از آن پس با شرکت در مسابقات متعدد کشورهای استرالیا، مسابقاتAPA امریکا، لیتوانی، ژاپن، بلغارستان و … بر افتخارات خود افزود.
وی در مسابقات متعدد داخلی نیز شرکت کرده است و رتبه‌های اول و دومی را در زمینه‌ی عکاسی و فیلم‌برداری از مسابقات مختلف در کارنامه خود دارد.
وی درباره‌ی علاقه‌مندی و تجربیات خود در گرایش به عکاسی می‌گوید: از کودکی به خط و نقاشی علاقه داشتم. در دوره‌ی راهنمایی علاوه بر خوشنویسی، نقاشی‌هایی ترسیم می‌کردم. به دبیرستان که وارد شدم فرصت عکس گرفتن نیز برایم فراهم شد از آن پس به‌مدت ۵ سال با یک دوربین کوچک روسی (لاما) عکس می‌گرفتم. وارد دانشگاه که شدم. پس از گذراندن خدمت سربازی مسئول آرشیو فیلم‌های ۳۵ و ۱۶ میلی‌متری امور سینمایی انجمن شدم و در کنار آن به فعالیت‌های عکاسی خود ادامه دادم.
علاوه بر این مواردمدتی نیز دستیاری دوربین‌های سوپر ۸ را انجام دادم و انیماتوری را تجربه کرده و از سال ۱۳۷۸ عکاسی را به‌طور جدی ادامه دادم.
وی درباره‌ی جایگاه هنر عکاسی مشهد در کشور می‌گوید: ویژگی مهم عکاسان خراسان پی‌گیری آن‌هاست. نشریه‌ی هنری نیست مگر آن‌که در آن خبر موفقیت چند عکاس خراسانی در مسابقات کشوری و یا بین‌المللی درج شده باشد، به‌عنوان نمونه در ژاپن مسابقات آساهی شیمبون غالباً چند عکاس مشهدی حضور دارند و در ۹ سال اخیر که عکاسان ما شرکت کرده‌اند همه ساله چند عکاس مشهدی حضور داشته‌اند البته با تمام موفقیت‌های عکاسان خراسانی‌، در زمینه‌ی علمی به مطالعه نیازمندیم. هرچند برخی مطالعات علمی زیادی دارند و در رشته‌های مرتبط دانشگاهی تحصیل کرده‌اند.
وی می‌افزاید: در حال حاضر دانشکده‌ای که در زمینه‌ی عکاسی دانشجو تربیت کند در مشهد نداریم، اما برخی آموزشگاه‌ها دوره‌های مقدماتی و پیشرفته‌ی عکاسی را تدریس می‌کنند، دانشگاه علمی کاربردی که در رشته‌ی فیلم‌سازی و انیمیشن دانشجو تربیت می‌کند، عکاسی را نیز آموزش می‌دهد.
وی درباره‌ی ویژگی آثاری که به مسابقات عکاسی ارسال می‌شود می‌گوید: از نظر فنی عکس‌هایی انتخاب می‌شود که علاوه بر ارتباط با موضوع مسابقه به نگاه حرفه‌ای گرفته شده باشد، یعنی عکس حس داشته باشد، منظور از نگاه تمام ویژگی‌های یک عکس خوب اعم از زاویه‌ی دید عکاس، سنجش نور و … می‌باشد البته برخی عکاسان به‌دنبال چیدمان در عکاسی هستند، هرچند این امر می‌تواند پیش زمینه‌ای برای عکاسی‌های بعدی باشد اما تداوم آن خوب نیست، بلکه باید دید عکاسی هر فرد تقویت شود.
وی تصریح می‌کند: البته از نظر عمومی نیز آثاری را در جشنواره‌ها شرکت می‌دهیم که اعتقادات و ارزش‌های جمهوری اسلامی را زیر سؤال نبرد.
وی می‌افزاید: هرچند برخی از ما در پی این‌گونه فعالیت‌ها متهم به جشنواره‌زدگی می‌شویم.
درحالی‌که اگر عکاس، تصاویرش را بایگانی کند، هرچند بهترین عکاس‌ها را گرفته باشد اما کاری نکرده است، بلکه عکاس باید با ارائه‌ی آثارش به مردم، به رسالتش عمل کند.
بنابراین با شرکت در جشنواره مشاهدات خود را در قالب عکس از محیط پیرامون خود به نمایش می‌گذاریم و بازدیدکنندگان و داوران مسابقات را به‌عنوان صاحب‌نظر پذیرفته و با استفاده از نظرات آنان، کارهای خود را ارزیابی می‌کنیم. وی می‌افزاید: هنر واقعاً در کشور ما مظلوم واقع شده و هنوز هنر و هنرمند جایگاه خود را در کشور ما نیافته‌اند.
درحالی‌که یک شهر و کشور را با هنرمندان، دانشمندان و … آن می‌شناسند.
آن‌چه اکنون در رسانه‌ها مشاهده می‌کنیم (در صفحات ورزشی و برنامه‌های ورزشی و …) توجه به ورزش‌کاران است، چه کردند و چه آوردند و … درحالی‌که گاه و بی‌گاه و بسیار سبک تحلیل می‌شود نمونه‌ی عینی آن، پس از آن‌که در مسابقه‌ی عکس بلغارستان عنوان نخست را کسب کردم، برخورد بسیار سردی را از شخصیت‌ها و مسئولان مشاهده کردم و پاسخ آنان این بود که بودجه‌ای برای این کار (حمایت از هنرمندان) ندارند.
وی در زمینه‌ی حمایت مسئولان از هنرمندان شهرستانی می‌گوید: هنرمند عکاس می‌تواند با یک تصویر، با استفاده از زبان گویای هنر مفاهیم بزرگی را منتقل کند. بدون این‌که نیازی به خواندن باشد، اما متأسفانه اکنون ارزشی برای این هنر قائل نمی‌شوند.
با تمام هزینه‌هایی که در سطح شهر می‌شود، اما بودجه‌ای برای حمایت از یک هنرمند ندارند تا بتواند با سفر به یک کشور خارجی جایزه خود را از مقامات آن کشور دریافت کند، درحالی‌که برای هیأت‌های ورزشی با به‌کارگیری مربیان خارجی، تمرینات و … و سفرهای با کبکبه و دبدبه واستقبال آن‌چنانی هزینه‌های گزافی می‌شود تا شاید مقامی کسب کنند، اما از هنرمند حتی پس از کسب مقام هم حمایت نمی‌شود.
وی درباره‌ی مشکلات مدیریتی بخش هنر می‌افزاید: هر مدیر فرهنگی کار خود را از صفر شروع می‌کند چرا که تاکنون برنامه مدونی نداشتیم تا براساس آن فعالیت کنند و هر مدیری ادامه‌دهنده‌ی برنامه‌ها باشد.
امید است اکنون که برنامه‌ی توسعه‌ی ۲۰ ساله‌ی کشور تهیه شده است ملاک عمل قرار گیرد تا امور هنری در کنار سایر بخش‌ها به‌طور اصولی مورد توجه قرار گیرد علاوه بر این نصب مدیران نکته‌ی مهم دیگری است که باید علاوه بر تعهد، تخصص و سابقه‌ی آنان مورد توجه قرار گیرد چرا که در مواردی مدیران چندسال ابتدای کار خود را صرف آشنایی و آگاهی با حوزه‌ی خود می‌کنند و تا کارها روال عادی خود را می‌یابد دوره مدیریت آنان پایان می‌یابد و با آمدن مدیر جدید این چرخه تکرار می‌شود.