تاجر ونیزی
The merchant of Venice

فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان: مایکل رادفورد (بر مبنای نمایش‌نامه‌ای از ویلیام شکسپیر)
فیلم‌بردار: بنوا دلوم
موسیقی: جوسلین پوک
بازیگران: آل پاچینو، جرمی آیرونز، جوزف فاینز، لین کالینز، زلیخا رابینسن، کریس مارشال
مدت نمایش: ۱۳۸ دقیقه
محصول: ۲۰۰۴ انگلستان، ایتالیا، لوکزامبورگ

خلاصه داستان فیلم: ونیز، سال ۱۵۹۶٫ “آنتونیو”ی افسرده‌حال، علاقه‌ی زیادی به دوست جوانش، “باسانیو”ی زنده‌دل دارد. از این رو، وقتی “باسانیو” به سه هزار سکه نیاز پیدا می‌کند، “آنتونیو” می‌خواهد به “باسانیو” کمک کند و به “شایلاک” – نزول‌خوار یهودی- رو می‌اندازد او هم در ازای دیرکرد قرضش تکه‌ای از گوشت بدنش را طلب می‌کند و ….

درباره فیلم: “رادفورد”، ابتدا با شرح مفصلی از وضعیت اسف‌بار یهودیان در ونیز قرن شانزدهم شروع می‌کند و این سؤال را به ذهن می‌آورد که آیا تاجر ونیزی یک کمدی مسیحی است یا یک تراژدی یهودی؟ او سپس با نمایش صحنه‌هایی که مؤید فرودستی یهودیان است، سه طرح داستانی پشت سر هم و در عین حال به هم پیوسته را پیش می‌برد. نخست “باسانیو”ی تن‌پرور در پی کمک مالی گرفتن از “آنتونیو”ی تاجر است تا بتواند “پورشیا” را که وارث ثروتی هنگفت است به‌دست آورد. دوم “آنتونیو”، مبلغی کلان از “شایلاک” قرض می‌گیرد. و سوم “پورشیا” و خدمتکارش حقه‌ای سوار می‌کنند تا “باسانیو” را از میدان به در کنند. در پی این سه، فیلم بار دیگر و به اختصار به موضوع سرافکندگی و خیانت می‌پردازد و با بسته شدن دری پشت سر “شایلاک”، خروج نمادین او از ماجرا را رقم می‌زند. در مجموع، بازآفرینی بی‌تکلف و درخشان “رادفورد”، که یکی از بهترین اقتباس‌های ادبی سال‌های اخیر و نخستین نسخه‌ی سینمایی انگلیسی زبان این نمایش‌نامه‌ی “شکسپیر” است. به‌واسطه‌ی بازی عالی “پاچینو” با صدای محکم و بم خود، “شایلاک” عصبانی و تلخ‌مزاج را به‌خوبی تصویر می‌کند و توازنی میان غرور جریحه‌دار شده و شوق منکوب‌شده‌ی او برای انتقام از مسیحیان برقرار می‌کند. اگر “شکسپیر” زنده بود، “پاچینو” بازیگر محبوب او می‌شد. “رادفورد” نیز تلاش کرده تا تیک‌ها و ادا واصول‌های “فاینز” را تحت کنترل درآورد و بازی صمیمانه‌تری از او بگیرد. طراح صحنه (برونو روبئو) و فیلم‌بردار هم به درک شایسته‌ای از فضا و مکان داستان رسیده‌اند: استفاده از نور طبیعی و رنگ‌های ملایم ترکیب بسیار جالبی از نماهای داخلی و صحنه‌های فیلم‌برداری شده در لوکیشن به‌وجود آورده است. صحنه‌ی نهایی محاکمه، نقطه‌ی عطف فیلم است و رادفورد از آن به‌عنوان تریبونی برای ابراز تفکرات و باورهایش استفاده می‌کند.

سعید الیاسی

کانون تحلیل‌گران سینما ۸۸/۰۲/۰۲
آگاه فیلم: استاد جواد اسحاقیان، دانوش یزدان‌پناه

فیلم تاجر ونیزی ۲۰۰۴ (The Merchant of Venice 2004) دوبله فارسی

[purchase_link id=”29508″ text=”هم اکنون اقدام به خرید این محصول آموزشی نمایید” style=”button” color=”blue”]

بازدیدها: ۰