به نظر می رسد تشکیل شده از تمام
دوست داشتنی های کارگردان
از اسامی بازیگران ،فیلمها ،اتومبیل ،موسیقی
کارکتر ها ،شخصبت ها و هر آنچه در دنیای فیلمساز وجود داشته که اکنون نیست یا کمرنگ شده است،
به عبارتی رابطه غم انگیز یا شاد با تمام
عناصر درون فیلم بر فیلمساز گذشته
از شیر پاستوریزه که درپوش تلق آلومینیومی داشت و پنجاه تومانی های کهنه ،اسکناس های منسوخ شده،
گریزی دارد به نرخ مخارج یک عروسی با میوه موز! مبلغ خرج روزانه یک نوجوان در آن زمان.

فیلم مرور طنز روزگار واقعی است
که برای مخاطب هم سن او
و قبل تر اتفاق افتاده ، او به امنیت پراید به عنوان سرویس مدرسه می رسد
آنهایی که در خلوت کار دیگر می کنند و وقتی ناگهانی لو می روند ،غش می کنند !! را به تصویر طنزش وارد کرده
و در آخر نشان می دهد وقتی از همه جا برای درآوردن درآمد درمانده میشوی
می توانی به حوزه سینما وارد بشوی
و تعبیر دیگرش اینکه تا سر حد مرگ کتک بخوریو نفله شوی تا پولی بتوانی به دست بیاوری.
تقدس مکان سینما را به سخره می گیرد با گذاشتن میز و حساب کتابهایی که می تواند کثیف ترین باشد و در انتها با اینکه داستان هنوز در همان زمان هست ،خوردنی ( کیم هایی) در دست بازیگران می بینیم که به زمان حال و اکنون بر میگردیم و همه چی به خیر و خوشی پایان می یابد.
فهیمه زهرایی