• منصور واحدی
• کانون تحلیل گران سینما

  دوئل ؛ از نظر تکنیک و جلوه های ویژه نقطه عطفی در تاریخ سینمای ایران

۱٫ “دوئل” از نظر تکنیک و جلوه‌های ویژه نقطه عطفی در تاریخ سینمای ایران است.

۲٫ “دوئل” فیلمی متعلق به صنعت سینماست نه هنر سینما.

۳٫ از این که “دوئل” در وانفسای سینمای ایران موفق به جذب مخاطب گردیده است قابل احترام است.

۴٫ “دوئل” در قالب سینمای جنگ ساخته شده است، اما خط سینمای وسترن در آن نمایان است.

۵٫ فیلم‌نامه‌ی “دوئل” بی‌رمق و جذاب به‌نظر نمی‌رسد و باتوجه به هزینه‌ی چند میلیاردی تولید فیلم و به تعبیری پرهزینه‌ترین فیلم تاریخ سینما بهتر می‌بود کارگردان فیلم آقای احمدرضا درویش، این زحمت بسیار را برای فیلمی با قصه‌ی محکم‌تری می‌کشید.

۶٫ فیلم‌نامه‌ی “دوئل” ، از دو قسمت تشکیل شده است که قسمت اول آن مربوط به سینمای جنگ است و قسمت دوم آن یک شبه وسترن است.

۷٫ در قسمت اول فیلم، کارگردان بسیار موفق عمل کرده است، خصوصاً در صحنه‌ی حمله‌ی هواپیماهای دشمن و انفجارها که در سینمای ایران بی‌نظیر است.

۸٫ قسمت دوم فیلم آن جا که مبارزه‌ی مردان خوب و بد فیلم جهت به‌دست آوردن صندوق طلاها شروع می‌شود، دچار لکنت و خسته‌کننده به‌نظر می‌رسد.

۹٫ “دوئل” بیشتر یک فیلم حادثه‌ای در قالب سینمای جنگ است و خط داستان آن براساس حادثه‌ها پیش می‌رود نه شخصیت‌ها.

۱۰٫ مشخص است که برای تهیه‌ی فیلم زحمات بسیاری کشیده شده است، بازی‌ها قابل قبول است مخصوصاً بازی آقایان پژمان بازغی (زینال) و سعید راد (اسکندر). در ضمن فیلم‌برداری (بهرام بدخشانی)، تدوین (مصطفی خرقه‌پوش). جلوه‌های ویژه (محسن روزبهانی) و صدابرداری (بهمن اردلان) بسیار بالاتر از حد استاندارد سینمای ایران است.

• ارسال: ۸۴/۰۸/۴

–منصور واحدی (بحث) ‏۳ ژوئیهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۷:۳۸ (IRDT)

بازدیدها: ۰