دکتر محمدعلی لطفی مقدم: باید تئاتر را در محلات زنده کرد

• آقای لطفی! از نظر شما مهم‌ترین معضل تئاتر مشهد چیست؟

مردم به‌علت گرفتاری‌های روزمره‌شان از تئاتر آن‌گونه که باید و شاید استقبال نمی‌کنند. اگر تئاتر تماشاگر داشته باشد و تئاتر وابسته به گیشه شود، هنرمند هم با فروش تئاتر می‌تواند از عهده‌ی هزینه‌هایش برآید. ما هیچ‌گاه بررسی و آسیب‌شناسی نداشته‌ایم که بدانیم، اقشار مختلف مردم از تئاتر و هنرمندانش چه می‌خواهند. چرا که هیچ‌وقت مطالعه نمی‌کنیم و سلیقه‌ی مردم را نمی‌سنجیم.

• برای رفع این معضل چه باید کرد؟

باید پژوهشگران را به این سمت کشاند، تا با استفاده از آمارهایی که در اختیار می‌گیرند بتوانند مشکلات تئاتر و مهم‌تر از آن استقبال و یا عدم استقبال تئاتر را مورد بررسی قرار دهند و دریابند که ذائقه و سلیقه‌ی مردم در زمینه‌ی تئاتر چیست. متأسفانه هیچ‌گاه دانشگاهی‌ها و هنرمندان ما به‌دنبال تحقیق تئاتر نرفتند و اگر این عرصه به‌وجود نیاید و رشد نکند همه چیز به‌صورت آزمایشی انجام خواهد گرفت که این امر گاهی مورد سرخوردگی هنرمندان هم می‌شود.

• آیا نامناسب بودن وضعیت سالن‌های نمایش تأثیری بر روند اجرای نمایش‌ها دارد؟

من فکر می‌کنم پایین بودن سطح کیفی اجراهای تئاتر در شهرستان‌ها به‌دلیل استاندارد نبودن سالن‌های نمایش است. باید امکانات پشت صحنه تئاتر، چهارپنچم مجموعه باشد، به‌طور مثال یک مرکز ۵ هزار متری تئاتر باید هزارمترش سالن باشد و ۴ هزار متر آن به صحنه و امکانات مربوطه آن اختصاص داده شود. ما در مشهد مجتمع شهید هاشمی‌نژاد داریم که سالن خوبی است اما در مکان مناسبی قرار ندارد.

• وضعیت هنرمندان تئاتر مشهد را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

اغلب هنرمندان مشهد دارای زندگی معمولی هستند. شما هنرمندان پیشکسوت و توانمند تئاتر این شهر را ببینید، هرکدام از آن‌ها اگر ذوق و شوق و فعالیت‌های هنری خود را صرف شغل دیگری می‌کردند، به‌طور حتم به یک رفاه نسبی می‌رسیدند و الان مانند یک کارمند معمولی نیازمند نبودند. من هنرمندان اداره تئاتر مشهد را می‌بینم که متأسفانه کار دوم دارند، تا بتوانند زندگی‌شان را بگذرانند. این هنرمندی که با کار دوم خودش را خسته می‌کند، نمی‌تواند وجودش را در خدمت تئاتر قرار بدهد.

• آیا مهم‌ترین علت ضعیف بودن آثار، کمبود آموزش است؟

بله متأسفانه هنرمندان شهرستانی آموزش را جدی نمی‌گیرند، وقتی چند اثرشان مورد استقبال نسبی قرار می‌گیرد، آموزش را فراموش می‌کنند و فکر می‌کنند، آموختن تمام شد و آخر هنر هستند. در حالی که بیشتر هنرمندان بزرگ حتی در آخرین روزهای زندگی‌شان، خود را نیازمند آموزش و کسب دانش می‌دانستند.

• تاریخ ارسال: ۲۱ دی ۱۳۸۴
• سید جواد اشکذری

• منبع سایت آگاه فیلم

بازدیدها: ۰